Vertrouw op jezelf en denk altijd in oplossingen. Zelf in actie komen is één van de belangrijkste lessen die Pavlos Liagkas leerde tijdens het studeren. Hij is de eerste in zijn familie die studeert en het is hem niet komen aanwaaien. In zijn geboorteland Griekenland voltooide hij zijn bachelor, waarna hij een paar jaar hard werkte om zijn hoofd boven water te houden, ook financieel gezien. Uiteindelijk wist hij tóch mogelijkheden te vinden om te starten met een master, Economics and Strategy in Emerging Markets in Maastricht. “Dat mensen vertrouwen in mij hebben, motiveert om nóg meer mijn best te doen.”
When life gives you lemons, make lemonade
Na zijn bachelor heeft Pavlos een paar jaar fulltime gewerkt als salesmedewerker om zichzelf financieel te ondersteunen. Die jaren waren pittig. “In een jaar tijd zijn mijn beide grootouders overleden, wat veel impact heeft gehad. Door hun financiële steun kon ik eerder een bachelor volgen. Ook kwam de COVID-pandemie, waardoor het verstandiger was grote beslissingen, bijvoorbeeld over een studie, uit te stellen.”
Tegelijkertijd bleef hij de wens houden om ooit een master te doen. “Tijdens mijn bachelor heb ik geleerd dat op jezelf vertrouwen het beste is wat je kunt doen. Ik geloof in de zin ‘When life gives you lemons, make lemonade’. Probeer altijd het beste te maken van wat je hebt. Daarom besloot ik uiteindelijk toch te gaan voor een master.” Dat werd Economics and Strategy in Emerging Markets aan de UM.
Van Griekenland naar Maastricht
Het is voor Pavlos de eerste keer dat hij in het buitenland studeert. Het bevalt hem tot nu toe goed. “Ik blijf nieuwe dingen leren en ontdekken, en vind het leuk dat het onderwijs zo interactief is.” Waarom Pavlos specifiek voor Maastricht koos? “Sowieso staat het Nederlandse onderwijssysteem goed aangeschreven”, vertelt hij. “Bovendien zijn de kosten voor onderwijs hier redelijk. Dat is vanwege mijn financiële situatie belangrijk. Daarnaast sprak het probleemgestuurd onderwijs me aan en vind ik Maastricht een leuke stad doordat het een kleine stad is die is dicht bij de grens en in het hart van Europa ligt.”
Pavlos staat er overigens niet vaak bij stil dat hij de eerste is binnen zijn familie die aan de universiteit studeert. “Ik ben nieuwsgierig aangelegd en heb me naast mijn school altijd verdiept in andere onderwerpen, zoals filosofie en geschiedenis. Studeren voelt als een voortzetting van die nieuwsgierigheid.”
De grijze gebieden zien
Er viel een last van Pavlos’ schouders toen hij hoorde dat hij het Candriam Scholarschip zou ontvangen. Hij had namelijk al de sprong in het diepe genomen door zich bij voorbaat in te schrijven voor de master. “Ik was zó blij toen ik het nieuws kreeg, omdat ik financieel niet op andere mensen kan terugvallen. Ik vind het een enorme eer dat mensen zoveel vertrouwen in me hebben. Dat motiveert om extra mijn best te doen.”
Gedisciplineerd is Pavlos zeker. “De universiteit leert me om open te staan voor nieuwe ideeën en me daar volledig in te verdiepen. Niets is zwart-wit; er is altijd een groot grijs gebied. De universiteit leert je om die grijze gebieden te zien en jezelf daarin te positioneren. Dat vind ik zo mooi aan studeren.”
“Focus op oplossingen, niet op obstakels. Dankzij die mindset kon ik tóch een master doen” – Pavlos Liagkas
“Er zijn altijd oplossingen”
Na zijn eigen ervaringen met starten aan een master is Pavlos ervan overtuigd dat er altijd oplossingen te bedenken zijn als je twijfelt over wel/niet studeren. Zijn advies aan anderen is dan ook “Vraag je altijd af ‘Hoe kan ik iets mogelijk maken?’ in plaats van direct te denken ‘Ik kan het niet!’. Focus op oplossingen, niet op obstakels, en neem risico’s. Dan komen de mogelijkheden vanzelf naar je toe.”
Daarnaast wil Pavlos nog iets meegeven aan andere studenten: “Kies altijd voor jezelf. Je familie en andere naasten willen misschien wel het beste voor je, maar weten niet altijd wat dat is. Het is jouw verantwoordelijkheid om dat te ontdekken en daarvoor te gaan. Zet de eerst mogelijke stap en ga daar vol voor. Wat je ook doet, doe het voor 100%.”
Tekst: Romy Veul
Fotografie: Joris Hilterman